Recepta transgraniczna


Recepta transgraniczna daje prawo pacjentowi do otrzymania leku na terenie Unii Europejskiej w innym państwie członkowskim niż państwo jej wystawienia.

Jest wystawiana w postaci elektronicznej albo papierowej. Receptę transgraniczną w postaci papierowej wystawia się, jeżeli państwo realizacji nie realizuje recept transgranicznych w postaci elektronicznej lub recepta transgraniczna przeznaczona jest dla osoby małoletniej.

Komunikat Ministerstwa Zdrowia w sprawie wykazu państw, które nie realizują recept transgranicznych wystawianych w postaci elektronicznej w innym państwie członkowskim Unii Europejskiej lub państwie członkowskim Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu (EFTA)

e-recepta transgraniczna

Osoba uprawniona może wystawić taką receptę, wyłącznie na wniosek pacjenta, który zamierza ją zrealizować w innym niż Polska państwie członkowskim UE.

Recepta transgraniczna w postaci papierowej zawiera co najmniej następujące dane:

      1. imię lub imiona i nazwisko pacjenta;

      1. datę urodzenia pacjenta;

      1. imię lub imiona i nazwisko osoby wystawiającej receptę;

      1. kwalifikacje zawodowe osoby wystawiającej receptę (tytuł zawodowy);

      1. dane do bezpośredniego kontaktu osoby wystawiającej receptę (adres poczty elektronicznej, numer telefonu lub faksu, wraz z prefiksem międzynarodowym);

      1. dane dotyczące adresu miejsca udzielenia świadczenia oraz oznaczenie ,,Polska”;

      1. nazwę powszechnie stosowaną (międzynarodową) w przypadku produktu leczniczego;

      1. nazwę własną, jeżeli:
        a) przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub
        b) osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych; w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody użycia nazwy własnej;

      1. postać;

      1. moc;

      1. ilość;

      1. sposób dawkowania;

      1. datę wystawienia recepty;

      1. podpis własnoręczny osoby wystawiającej.

    W przypadku recepty transgranicznej w postaci elektronicznej:

        1. stosuje się przepis o podawaniu nazwy własnej, jeżeli:
          a) przepisany produkt jest biologicznym produktem leczniczym lub
          b) osoba wystawiająca receptę uważa, że jest ona niezbędna ze względów medycznych; w takim przypadku na recepcie zwięźle podaje powody użycia nazwy własnej;

        1. która nie zawiera daty urodzenia pacjenta lub nazwy powszechnie stosowanej (międzynarodowej) produktu leczniczego, system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, przekazuje te dane wraz z receptą do państwa realizacji;

        1. system teleinformatyczny, o którym mowa w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 28 kwietnia 2011 r. o systemie informacji w ochronie zdrowia, przekazuje do państwa realizacji tę receptę wraz z oznaczeniem ,,Polska”.

      Recepta transgraniczna:

      Po powrocie pacjent może wystąpić o zwrot poniesionych kosztów w wysokości odpowiadającej kwocie limitu finansowania danego leku, środka spożywczego specjalnego przeznaczenia żywieniowego lub wyrobu medycznego wg. art. 42c ust. 1 pkt 3 ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. z 2024 r. poz. 146), obowiązujący na dzień zakupu.

      Podstawa prawna: